Kedilerin İdrar Yolları Hastalığı ve Homeopatik Remedileri

Kedilerin İdrar Yolları Hastalığı ve Homeopatik Remedileri

Öncelikle idrar yolları hastalığı kedilerde oldukça önemli bir sorundur. En ufak bir endişe veren durumda veteriner kliniğine gitmeniz gerekir.

 

Kedilerde idrar yolları hastalığına pek çok farklı sebep neden olabiliyor. Bunlar; bakteriyel bulaşma, idrarda kristal, idrar kesesinde taş, idyopatik sistit, kanser, anatomik anomali, böbrek hastalığı, rahim anomalisi ve davranışsal problemler.

 

Homeopatik Çözüm :

 

Nux Vomica:

Kedilerin idrar yolları problemlerinde kullanılan çok iyi bir remedidir. Nux Vomica ihtiyacı olan kedi aşırı susuzdur,. Çok miktarda suya ihtiyaç duyar ve huysuzdur. Siz onu rahat ettirmek istediğinizde size tıslar ve cırlar. Sık aralıklarla idrara çıkarlar, idrar yapmakta zorlanırlar.

Cantharis:

İdrar yolları hastalığı için  en iyi başka bir remedidir. Cantharis remedisine ihtiyaç duyan kedi sık idrar yapma dürtüsü ile kum kabına gider. Çokça zorlanmadan sonra çok küçük miktarda hatta damla şeklinde idrar yapar. Semptomlara öfkeli, şiddetli bir huzursuzluk eşlik eder. Kedi kum kabına öfkeli biçimde gider-gelir, idrar yaparken yüksek sesle huzursuz şekilde miyavlar. Damlalarda kan olabilir.

Sasaparilla:

İdrar yaptıktan sonra acı varsa kullanılır. Kedi idrar yapmayı kolaylaştırmak için, sanki ayakta duruyormuş gibi arka tarafını hafifçe yukarı kaldırır. İdrarda kan ve kristal olabilir.

Pulsatilla:

İdrar yolları hastalıklarında kullanılan bir diğer faydalı remedidir. Kedi hastayken sürekli ilgi ister, ürkek  ve ağlaktır. Susuzdur ve genellikle hafif üşümüş veya titriyor olsa da açık hava ister. Sarımsı-yeşil bir akıntı da olabilir.

Aconite:

Sahibinden uzaklaşmaya çalışan ve gizlenen, aşırı biçimde korkmuş ve kaygılı kediler içindir. Semptomlar çok hızlı gelir ve bu tür davranışların erken dönemlerinde Aconite remedisi verilmesi gerekir.

Belladonna:

İdrar yolu hastalığı çeken kedi vahşi biçimde bakıyorsa ve ısırıyorsa Belladonna kullanılmalıdır.

 

Tüm bu remediler akut durumlarda, her üç saatte üç veya dört doz verilmelidir. Düşük potensler tercih edilmelidir. İyileşme gözlendiğinde kesilmelidir.